Naredne godine navršit će se 200 godina od jedne od najljepših stranica iz historije Sarajeva, one ispunjene potpunim čovjekoljubljem i tolerancijom – po svaku cijenu, prenosi portal ins.ba.
Riječ je, kako navodi autor teksta Faruk Vele, o događaju s početka 19. vijeka kada su sarajevski muslimani, rizikujući živote i izlažući se pogibelji da budu proglašeni pobunjenicima, ustali protiv osamsnske vlasti, tačnije tadašnjeg Ruždi-paše, kako bi, pravdoljubivošću i komšijskim čojstvom, iz tamnice oslobodili nepravedno zatočenog rabina Mošu Danona i još deset najuglednijih sarajevskih Jevreja.
Tim povodom Jevrejska opština u Sarajevu i Islamska zajednica u BiH sklopit će uskoro sporazum i u 2019. godini zajednički obilježiti ovaj po svemu jedinstveni događaj u historiji odnosa muslimanskih naroda i Jevreja, te iznova baciti svjetlo na priču o 500 godina zajedničkog života na ovim prostorima.
Predsjednik Jevrejske zajednice u BiH Jakob Finci kaže za ins.ba da su poruke ove priče posebno važne u vremenima rasta tenzija u BiH i na Balkanu.
“To se dešava bez ikakve potrebe, ali iz nekih političkih razloga. Oni koji učestvuju u toj političkoj trci misle u smislu “više će moji glasati za mene ako im ukažem koja je opasnost u onima drugima i drugačijima”. A mi smo svi izvana jednaki. Kada šetate ulicama Sarajeva, vi ne znate ko je koje vjere, nacije, kojem se Bogu moli i u kojim bogomoljama. Takvo Sarajevo je Sarajevo koje svi volimo. Želimo da se taj duh Sarajeva održi, pa i vrati u punoj snazi”, navodi Finci.
Sarajevski purim
Profesor Eliezer Papo, nerezidentni rabin za Bosnu i Hercegovinu, autor knjige Sarajevska Megila smatra da je to jedna od izvanrednih primjera suživota između Jevreja i muslimana.
“To je vrlo poučan primjer da stvari između Jevreja i muslimana ne moraju da izgledaju onako kako izgledaju danas u sklopu jevrejsko-palestinske borbe oko komada zemlje, nego mogu da izgledaju i drugačije, čemu nas uči tradicija”, naglašava Papo.
Jevreji ovaj događaj obilježavaju kao Sarajevski purim, na sličan način i sa sličnim motivima kako se u obilježavaju Beogradski i Dubrovački purim.
“Ustanovljen je praznik koji se zove Sarajevski purim ili, na ladino jeziku, Purim de Saraj, kojim se slavi uspomena na oslobađanje rav Moše Danona iz zatvora u koji ga je nezakonito bacio vezir Ruždi-paša s ciljem da od Jevrejske opštine u Sarajevu ucjenom oduzme novac, i to baš veliku svotu”, priča Papo.
U sjećanju na Moše Danona, čiji grob se, danas mjesto hodočašća i nalazi u Stocu, gdje ga decenijama održava opet bošnjačka porodica Medar iz ovog prelijepog hercegovačkog gradića, proistekla je i priča Sarajevska Megila koju je prije više od 100 godina napisao Moše Atijas, zvani Zeki effendi Rafajlović. Ljepotu njenog sadržaja, 1926. godine, preveo sa ladina dr. Isak Samokovlija, čuveni bosanskohercegovački književnik također jevrejskog porijekla.
A priča ide ovako. Bio je, kaže Papo za ins.ba, Jevrej koji se “nekad zvao Moše i po rodu Havijo”, a koji je prešao na islam. Ovaj je u vrijeme sultana Mahmuda, tvrdio da mu se u snu javio poslanik Muhamed a. s., pa je poslije toga, vjerovatno u nastojanju da dođe do privilegija, postao derviš po imenu Ahmed.
“Ovaj islamizirani Jevrej je počeo da hoda po travničkim selima i pobunjuje narod, i to je ono što se u islamskom vjerskom pravu zove fesad ili fitna”, objašnjava Papo.
Prema jevrejskim izvorima, on je nagovarao i bosanskog namjesnika Derviš-pašu da “udari velike poreze na Jevreje, da bi ih mučio mukama različitim”, a kako bi se osvetio narodu iz kojeg je potekao i kod kojih je “izgubio čast”.
“S obzirom da je Osmansko carstvo bilo hilafet, odnosno kalifat, te da ne postoji nikakva razlika između vjerskog i političkog, samim tim je radikalna vjerska interpretacija i politički problem, pa njega (derviša Ahmeda) tadašnji vezir smakne”, dodaje Papo.
Međutim, sljedbenici tog derviša Ahmeda u Travniku “tugovahu za njim dugo i čekahu da bi se osvetili Jevrejima”, jer su smatrali da su oni “potkupili pašu i nagovarali ga da bi počinio zlo”. Kada je sultan zamijenio Derviš-pašu i u Bosnu uputio Ruždi-pašu, dobili su priliku…
“On je čuo da je jedan Jevrej, odnosno derviš Ahmed, pogubljen na bigajrihak jer su ga, navodno, Jevreji optužili za fitnu. Njemu nije bilo previše stalo do Moše Havija ili derviša Ahmeda, ali mu se strašno svidjela ideja da cijelu stvar iskoristi i amortizira svoje postavljanje vezirom. Jevrejska opština u Travniku je bila mala za njegove apetite, pa je zato otišao u Sarajevo i odmah bacio u zatvor viđenje vođe Jevrejske opštine na čelu sa rav Moše Danonom”, ističe Papo.
Bosna primjer razumijevanja i uvažavanja
Štaviše, Ruždi-paša nije samo pritvorio, već je sarajevske Jevreje iznenada osudio i na smrt 1819. godine, a za njihove glave tražio je ogroman otkup. Riječ je bilo o čak 500 kesa dukata, koji ni Jevrejska zajednica, niti cijelo tadašnje Sarajevo nisu mogli prikupiti.
Haim Levi, viđeniji sarajevski Jevrej, je, legenda kaže, obišao sarajevske kafane, i to – suprotno jevrejskom vjerozaoknu – na Šabat, ostavljajući za svaku kafu po jedan dukat.
Sarajlije su na osnovu takvog neobičnog ponašanja shvatili da se nešto događa, pa su otišli do njega na Bjelave. On im je kazao da se zatočenim treba suditi ili da budu pušteni, ali istovremeno i postavio pitanje koja je to krivica koja se može sprati sa toliko kesa dukata? Zapitao je i hoće li Ruždi-paša stati kada uzme novac Jevreja?
Čaršija se narednog jutra nije otvorena. Sarajlije su pod vodstvom Ahmet-age Bajraktara Bjelavskog krenu na vezirski konak da uhvate vezira i razriješe ga dužnosti, što Bosancima ni ranije nije bilo mrsko, te da oslobode zatočene ljude. Među ustanicima protiv nepravde su bili ljudi iz svih slojeva, uključujući u vjerska lica.
Historičar, osmanista prof. dr. Enes Pelidija, profesor na Filozofskom fakultetu u Sarajevu, kaže da je Bosna uvijek bila primjer kako ljudi različitih konfesija, civilizacija i nacionalne pripadnosti, jedni druge razumiju i uvažavaju. Tome svjedoče slučajevi od Srednjeg vijeka i bogumila do Osmanlija i dolaska Jevreja iz Španije i cijele Evrope, pa ga dešavanja s početka 21. stoljeća u BiH, veoma čude.
U spašavanju Jevreja od Holokausta su, ističe Pelidija, učestvovali i katolici i pravoslavni iz BiH, ali najviše muslimani, Bošnjaci.
